به نقل از «مهر»

الزامات حل مسائل خانواده

تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۸۷۳۰۶

به گزارش خبرگزاری مهر، زهرا میرزایی دکترای مطالعات زنان، فعال حوزه خانواده طی یادداشتی با عنوان الزامات حل مسائل خانواده اظهار داشت: خانواده به عنوان نهاد بنیادین جامعه، زیربنای تشکیل دهنده هر ملت است. هرقدر نهاد خانواده کارآمدتر و محکم‌تر باشد، جامعه از استحکام و کارآمدی بیشتری برخوردار خواهد بود. اما امروزه به دلایل مهمی که در این مجال قصد پرداختن به آن را نداریم، مفهوم و نهاد خانواده دچار تحول شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از کلمه تحول استفاده می‌کنیم، چرا که این تغییرات را لزوماً نمی‌توان تضعیف مفهوم خانواده دانست. با توجه به تغییرات جامعه و مدرن شدن و صنعتی شدن کشورها هم زمان با تأثیر رسانه بر انتقال مفاهیم فرهنگ‌های مختلف قاعدتاً بسیاری از مفاهیم اجتماعی را مورد تغییر قرار داده است و خانواده سنتی نیز از این مساله مستثنی نبوده و نخواهد بود.

با وجود آنکه همه تغییرات در ساختار و مفاهیم خانوادگی را نمی‌توان منفی دانست؛ هیچ کس منکر تهدیدات گسترده و متنوع علیه مفاهیم و نقش‌های خانوادگی نیست. امروزه تمامی افراد فعال و اندیشمندان علوم مختلف نگرانی خود را نسبت به نهاد جامعه‌پذیر کردن نسل بشر ابراز می‌دارند. خانواده از یک سو محفلی برای تأمین نیازهای فطری افراد و از سوی دیگر نهادی برای پیدایش و رشد نسل بشر است و از هر دو جنبه دارای کارکردی بی‌بدیل است. پس هرگونه تهدید بر علیه این نهاد مهم می‌تواند جوامع را دگرگون سازد؛ امری که امروزه شاهد آن هستیم. از سوی دیگر خانواده با نقش تکمیلی زن و مرد در کنار هم به قوام می‌رسد و وجود فرزندان دیگر اعضای طبقات خانوادگی دارای روابط پیچیده اجتماعی می‌شود.

همان طور که ذکر شد؛ اندیشمندان علوم مختلف به ارائه آسیب‌شناسی پیرامون معضلات خانواده و مسائل خانوادگی در سطح جمع و یا نقش‌های فردی و کارایی آنان پرداخته‌اند. اما با بررسی دیدگاه این افراد و نیز راه‌کارهای ارائه شده و در مرحله بعدی عملیات‌های صورت پذیرفته، می‌توان به وضوح دید که تقریباً قریب به اتفاق دانشمندان علوم مختلف با نگرش‌های خود، حتی در همان حوزه تخصصی نیز نتوانسته‌اند به موفقیت نسبی دست یابند. این امر را در ورود یک حوزه دانشی مثل روانشناسان در تخصصی دیگر مثل حقوق را بسیار مشهودتر می‌توان دریافت؛ چرا که ادبیات و زیرساخت‌های یک علم با علمی دیگر بسیار متفاوت است و اساساً راهکارهای یک تخصص در تخصصی دیگر پاسخگو نخواهد بود.

حال با توجه به اینکه نهاد خانواده، نهادی بسیار پیچیده و با تمامی مفاهیم انسانی مرتبط است، راهکار چیست؟ آیا باید به همین مسیر ادامه داد؟ به عنوان مثال یکی از مشکلاتی که در مطالعات جنسیت در خانواده مشاهده می‌کنیم، نگاه تک جنسیتی و فرد محوری در حل مسائل یک جنس و یک فرد در نهاد جمعی خانواده است. به شکلی که برای رفع مشکلات یک نقش، نقش یا نقش‌های دیگر به کلی نادیده و البته تضعیف می‌شوند. درنهایت با مخدوش شدن روابط بین اعضا، خانواده تهدید و باز همه اعضا متضرر خواهند شد.

راهکار مؤثر در این‌جا به زعم نویسنده این متن، نگاه پاسخ محور و نگرش حل مساله به مشکلات خانواده است. باید در نظر داشت که برای حفظ منافع افراد نباید به حقوق دیگری تعدی نمود از سوی دیگر روابط خانوادگی بر تعامل و سازش استوار است. تقسیم نقش در خانواده به همین دلیل صورت پذیرفته است تا افراد بتوانند گوشه‌ای از این جامعه کوچک را مدیریت کرده و در کنار منافع خود منافع دیگران را نیز تضمین کنند. امروزه متخصصین دانش‌های بین رشته‌ای مثل مطالعات خانواده و مطالعات زنان در دنیا مشغول فعالیت هست. آنان محور مطالعات خود را بر شناخت خانواده و حل مساله خانواده با کمک گرفتن از حوزه‌های تخصصی متنوع مثل روانشناسی، جامعه‌شناسی، حقوق، سیاست‌گذاری و… قرار داده‌اند. حل مساله این جا است برای ترمیم و بهبود مشکلات خانوادگی نمی‌توان با یک نگرش به این نهاد پیچیده نگریست؛ باید از علوم مختلف و با نگرش حل مساله و نه فقط آسیب شناسی کمک گرفت و تمامی نقش‌های خانوادگی را با در نظر گرفتن تفاوت فرهنگی و نیز حق فردی اعضا محترم شمرد.

کد خبر 5912027

منبع: مهر

کلیدواژه: زنان خانواده جوانان هلال احمر جمهوری اسلامی ایران سازمان هواشناسی قوه قضاییه بارش باران امداد رسانی وضعیت جوی کشور زلزله شهر تهران خانواده سازمان محیط زیست پلیس کاهش دما هفته فراجا آزمون استخدامی علوم مختلف حل مساله

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۸۷۳۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

راه حل مسائل فرهنگی بازگشت به سیاست و سیاستگذاری

جهان غرب همواره تلاش می‌کند هر نوع دین و فرهنگی را به تسخیر خود درآورد و آن را مصرف کند. در وضع کنونی اگر بخواهیم دین و فرهنگ اسلامی ایرانی را در موقعیت پاسخ به بحران انسان معاصر قرار دهیم؛ راه‌حل شناخت و استفاده درست از رویکردهای سیاستگذاری است. - اخبار اجتماعی -

به‌گزارش خبرگزاری تسنیم، علی نیکوکار- جهان غرب همواره تلاش می‌کند هر نوع دین و فرهنگی را به تسخیر خود درآورد و آن را مصرف کند. در وضع کنونی اگر بخواهیم دین و فرهنگ اسلامی ایرانی را در موقعیت پاسخ به بحران انسان معاصر قرار دهیم باید آن را چیزی غیر از رسم و عادت و مراسم و مناسک بدانیم و نگاه‌های قاعده‌مند و فرایند محور به آن داشته باشیم.

بر اساس مبانی اعتقادی و تربیتی، برای اینکه دین و فرهنگ راهنمای رفتار و کردار قرار بگیرد باید با جان آدمیان پیوند خورد. متاسفانه سیاست فرهنگی کشور در جهتی است که گمان می‌شود با تدریس چند ساعت دین و فرهنگ می‌توان رفتار و عمل انسان را تغییر داد، فراموش می‌کنیم که آموختن و تربیت، حفظ کردن و یاد دادن الفاظ و عبارات نیست. نباید محدود به دانسته‌های سطحی و عادات در عمل و رفتار شویم. به عبارت دیگر زمانی افراد آداب ظاهری احکام دینی و فرهنگی و عرفی جامعه را رعایت می‌کنند که آنها را با جهان خود پیوند داده باشند.  

اگر بخواهیم دین و فرهنگ اسلامی ایرانی که آثار بزرگی در تاریخ ایجاد کرده را به دور از نگاه سطحی و ظاهری، با جان جامعه ایرانی پیوند دهیم، لازم است بدانیم که روابط و مناسباتی که بر انسان امروز حاکم شده به صورت قهری تلاش می‌کند هر نوع فرهنگی را در خود منحل یا نفی و انکار کند. متاسفانه مواجهه جهان اسلام و به طور خاص ایران و سیاست های فرهنگی در مقابل این امر، محدود و محصور به ترمیم ظواهر شده، یعنی نه تنها تلاش نکردیم به طریق غیرمستقیم و نرم، متعادل و متناسب با شرایطِ زبان و زمان فعلی پیش برویم بلکه تعارضات درونی در ظاهر و باطن موجب تشدید وضعیت هم شده است. لذا گام نخست توجه به این امر، احساس وضع کنونی، عدم غفلت، پذیرش و مواجهه با آن است.

ناگفته نماند با وجود شرایط فعلی همچنان بخش عظیمی از مردم تعلق به فرهنگ و جهان اسلامی و ایرانی دارند، اما در جامعه ایران با دو قشر دیگر نیز مواجه هستیم که باید آنها از هم تفکیک کرد، دسته اول افرادی هستند که می توان با زبانِ متناسب با روزگار کنونی آنها را به دین و فرهنگ و سنت تاریخی خویش بازگرداند.

رایزن فرهنگی ایران در اندونزی: کار فرهنگی خارج از کشور هزینه‌بر است و موازی‌کاری بلای جانش

در جهان این افراد فردیت از اهمیت ویژه ای برخوردار است و فردیت چیزی غیر از انتخاب آزاد نیست. آنچه اهمیت دارد نه اعمال قهر در انتخاب، بلکه آگاهی فرد از گزینه‌های پیش رو و نتایج آن است. به تعبیر دیگر سیاست فرهنگی ما باید در جهتی باشد که فرد با انتخاب آزاد به سمت فرهنگ اسلامی ایرانی خویش حرکت کند. چراکه بخش عظیمی از آنها دچار تقلید بی‌حساب و پراکنده شده‌اند و نمی‌دانند چه می‌کنند و نتایج آن چیست.

 اما دسته دوم کسانی هستند که پیش از آنکه تجربه توسعه و پیشرفت کشورهای غربی را داشته باشند وارد بحران‌های آن در مقام نظر و عمل شده‌اند. به عبارت روشن مصرف‌گرایی، لذت‌جویی، افسردگی، بی‌بنیادی و بی‌اعتنایی به ارزش‌های دینی و اخلاقی و... معیار و ملاک آنها قرار گرفته و تلاش می‌کنند صورت محلی و منطقه‌ای از جهان مدرن و حتی پست مدرن را به نمایش بگذارند. لذا دشوار می توان در زمان محدود تغییری بنیادین در جان این دسته ایجاد کرد. چراکه این قشر از جامعه اساساً در پی دین و فرهنگ نیستند. به تعبیر دیگر این دسته مقلد مناسبات و روابطی هستند که به مبادی و مبانی، آثار و نتایج آن کاری ندارند. حتی ممکن است پوچ و بیهوده بودنش را هم درک کنند اما اهمیتی به آن نمی دهند.

جهانگیر الماسی: غرب جامعه ایرانی را هدف گرفته است

بنابراین جامعه هدف و راهکار نویسنده مربوط به دسته اول است که خواسته یا ناخواسته بخشی از مناسبات و روابط جهان مدرن بر آنها حاکم شده است.

در جهان کنونی حفظ و اعمال هر نوع حاکمیتی با هدف تغییر و تاثیر در مناسبات و روابط از دریچه سیاستگذاری پیش می‌رود. اگر بخواهیم سیاستگذاری را در یک کلمه معنا کنیم چیزی غیر از پیوستگی نیست. به عبارت دیگر هر مسئله ای بخصوص مسائل فرهنگی را باید در پیوستگی وضعیت آموزش و پرورش، مدیریت و اشتغال، تولید و رسانه و... دید و حل کرد. به همین جهت با طرح و دستورالعمل نمی توان به نتیجه مطلوب رسید.

در شرایطی که سیاستگذاری  به روش‌های چند دهه گذشته هم در حال تغییر است و رویکردهای جدیدی در حکمرانی مانند هوشمندسازی مطرح شده، دیگر با روش های سیاستگذاری چند دهه اخیر هم نمی‌توان پیش رفت، چه رسد به دستورالعمل‌های یکطرفه و سنتی! بنابراین شناخت و استفاده از رویکردهای سیاستگذاری و حکمرانی در جهان امروز، یک ضرورت است.

سیاستگذاری و حکمرانی روز به روز بیشتر به سمت شبکه‌ای شدن، مشارکتی شدن و دیجیتالی شدن، حرکت می‌کند. یعنی اولاً باید ابعاد مختلف هر سیاستی را در پیوند با دیگر بخش ها مشاهده کرد. ثانیاً توجه به مشارکت تمامی اقشار و طبقات اجتماعی و اقتصادی و حتی سیاستگذار داشت. ثالثاً شبکه‌های اجتماعی، وب سایت‌ها، برنامه‌ها و هوشمندسازی را به عنوان یکی از بازیگران موثر بخش عمومی در نظر گرفت.

لذا سیاستگذاری فارغ از جهت و محتوای آن مستلزم استفاده از داده‌ها و روش‌های جدید است و بدون استفاده از آن نمی‌توان نه تنها مسائل فرهنگی، بلکه هر مسئله‌ای را حل کرد.

گفت‌وگو|رایزن فرهنگی ایران در دمشق: دشمن می‌خواهد هزینه چالش‌های سوریه را به گردن مقاومت بیندازد

آنچه که می توان در این مطلب به عنوان راهکار برای رفع بخش عظیمی از مصائب فرهنگی مطرح کرد؛ بازگشت به محوریت خانواده در جهت تامین نیازهای طبیعی، عاطفی، جسمی، تربیتی، آموزشی و تفریحی و...است. به عبارت دیگر تامین این نیازهای فطری خارج از چهارچوب خانواده آغاز انحراف است و این مهم محقق نمی‌شود مگر با تسهیل تشکیل خانواده برای بخش عظیمی از جوانان، از طریق طرح‌های ملی مسکن و ارائه زمین برای زوجین و ....

پایان پیام/